Cechy rzemieślnicze, jedne z najstarszych formacji samorządowych zawsze dążyły do posiadania własnych symboli. Insygnia i sztandary cechowe stawały się symbolami tradycji rzemieślniczej i dowodem ciągłości działania. Cech Rzemiosł Różnych w Gnieźnie posiada kilkanaście sztandarów, które przetrwały czasy wojny i okupacji. Niestety, po wojnie nie odnalazły się insygnia ani inne atrybuty wcześniejszej działalności. Od dnia 19 marca 1998 r. przywrócone zostały insygnia starszyźnie cechowej. Ceremonia nałożenia odbyła się w kościele Parnym podczas uroczystej mszy św. w dzień Świętego Józefa – pierwszego rzemieślnika, patrona wszystkich rzemieślników. Nałożenia insygniów poświęconych przez duszpasterza rzemiosła – ks. kanonika Jana Kasprowicza w obecności zaproszonych gości i braci rzemieślniczej dokonali: prezydent miasta Gniezna – Bogdan Trepiński i prezes Izby Rzemieślniczej w Poznaniu – Jerzy Bartnik.
Nasze insygnia wykonane zostały w srebrze jako niepowtarzalne rękodzieło poznańskiego rzemieślnika artysty – pana Marka Cichockiego. Prace projektowe prowadzone były pod nadzorem historyka sztuki ks. kanonika Jana Kasprowicza i oparte o zdjęcia i opisy wydawnictw albumowych z jego biblioteki.
Centralnym elementem insygniów jest współczesny znak rzemiosła polskiego. W insygniach starszego cechu dodatkowo umieszczono herb Gniezna. Wśród ogniw łańcuchów wprowadzono również herb archidiecezji gnieźnieńskiej składający się z podwójnego krzyża metropolitarnego i tarczy zawierającej pośrodku różec świętowojciechowy. Te znaki łączą dwa szesnastowieczne orły z czasów, kiedy kreowała się Rzeczpospolita, ze skrzydłami wzniesionymi do lotu, mającymi symbolizować nieskrępowaną działalność rzemieślniczą i nadzieję na wzlot rzemiosła. Łańcuch, natomiast, symbolizować ma ogniwa więzi naszego środowiska.
Przedstawiciele cechu naszego miasta, jednego z największych w Izbie, do tej pory występowali, w odróżnieniu od dużo mniejszych cechów, w bardzo skromny sposób. Teraz, po uzyskaniu insygniów, mamy możliwość lepiej reprezentować gnieźnieński cech, zgodnie z rangą naszego historycznego grodu oraz przypominać o długiej i dobrej tradycji rzemiosła gnieźnieńskiego.
Chciałbym zapewnić, że przyjęte przez starszyznę insygnia traktujemy wyłącznie w kategorii symbolu odpowiedzialności w naszej służbie dla braci rzemieślniczej i lokalnego społeczeństwa, w celu wypełniania zobowiązań wobec najlepszych tradycji rzemieślniczych.
Stefan Pokładecki
Starszy Cechu
FUNDATORZY NOWEGO SZTANDARU CECHOWEGO
1. Henryk Kaczor
2. Stefan Pokładecki
3. Kazimierz Majorczyk i synowie
4. Barbara i Piotr Gróźniak
5. Andrzej Kostenski
6. Eugeniusz Pawlikowski
7. Piotr Kaczmarek
8. Robert Kaczor
9. Seweryn Kamiński
10. Zbigniew Misior
11. Małgorzata i Tadeusz Hoppe
12. Paweł Chudowski
13. Krzysztof Durczak
14. Kazimierz Gołańczyk
15. Anna, Henryk, Tomasz Ignasiak
16. Ryszard Jankowski
17. Bolesław Krieger
18. Jan Lebizon
19. Józef Luboński
20. Wiesław Maciejewski
21. Leszek Michalak
22. Tadeusz Miękiszak
23. Ryszard Niemann
24. Henryk Nowaczyk
25. Włodzimierz Olejniczak
26. Roman i Tomasz Olszanowski
27. Jerzy Pankowski
28. Stanisław Przybylski
29. Krystyna i Stefan Sanok
30. Zygfryd Słomowicz
31. Teresa i Andrzej Skrzypczak
32. Czesław i Czesława Szalaty
33. Zenon Wesołowski
34. Małgorzata i Andrzej Mikołajczak
35. Adam Splis
36. Jerzy Szałek
37. Józef Kryskowiak
38. Ryszard Rubel
39.Rzemieślnicy z Gminy Kiszkowo
40. Rzemieślnicy z Gminy Kłecko
41. Rzemieślnicy z Żydowa
42. Cech Rzemiosł Różnych w Koninie
43. Cech Rzemiosł Różnych w Wągrowcu